Emocje w czasie ciąży

Mama

Ciążę przeżywa najmocniej kobieta, to jasne. Przecież właśnie ona nosi w sobie dziecko, jej ciało się zmienia, przestawia na nowy tryb pracy, który potrwa jeszcze długo, długo po porodzie. Miesiącom oczekiwań towarzyszą nie tylko fizyczne modyfikacje ciała, ale także nowe, nieznane wcześniej emocje. Niektóre mogą Was przestraszyć, inne zdenerwować, jednak my postaramy się podpowiedzieć jak je okiełznać lub się przed nimi uchronić. Oczywiście u mężczyzny też pojawią się nowe doznania, ale o tym napiszemy za chwilę.

Przede wszystkim do kobiety zaczyna docierać fakt, że zostanie matką. Zupełnie inaczej patrzy na sprawy związane z dziećmi (wiele kobiet, które zarzekały się, że nie będę matkami, teraz nie myślą o niczym innym!), snują plany wychowawcze, myślą o płci i przyszłości dziecka…

Pojawiają się też, czego raczej nie da się uniknąć, huśtawki nastrojów. W jednej chwili przyszła mama może się uśmiechać i wesoło rozmawiać z partnerem lub przyjaciółmi, a niedługo później zalewać się łzami. Panie bywają w tym okresie bardzo niestabilne emocjonalnie, mogą łapać tzw. chandrę, wpaść w depresję. Pojawia się też lęk. O własne zdrowie, o dziecko, o męża, czy jej nie zostawi, a także o to, czy na pewno jest na wszystko gotowa. Ogromny udział w tym wszystkim mają hormony, w szczególności endorfiny i adrenalina. Buzują w organizmie kobiety zaburzając nieco jego działanie. To przełomowy moment w życiu kobiety, zwłaszcza pierwsza ciąża.

Mdłości, zaparcia, bóle głowy, uczucie zmęczenia, zmiana diety, z czasem również aktywności ruchowej, wszystko to także przyczynia się do swoistej destabilizacji emocjonalnej. Jak sobie z tym poradzić?

Ważna jest rozmowa, kobieta musi wiedzieć, że partner jest przy niej i ona zawsze może na niego liczyć. Panowie, musicie otoczyć swoje partnerki opieką, pokazać im, że zależy Wam na dziecku tak samo mocno.

Panie uspokajamy, nie można na siłę walczyć z naturą. Wahania nastrojów są normalne i na pewno nauczycie się, jak sobie z nimi radzić. To może być także rozmowa z lekarzem, znajomymi, uspokajający spacer, kąpiel. Można się trochę “porozpieszczać” kupując jakiś smakołyk, wybierając się do kina czy teatru. Słowem - robić to, co przyniesie spokój duszy i ciała.

Odradzamy stosowanie leczenia farmakologicznego, nawet zioła (może z wyjątkiem zielonej herbaty, ale i ją dobrze pić w ilościach nie przekraczających 2-4 filiżanek dziennie).

Tata

Pozycja mężczyzny w związku i w okresie ciąży zmienia się od wielu lat. Panowie nie są już tylko tymi, którzy zarabiają na chleb lub polują. To nie tylko samce pilnujące swojego terytorium.

Okazuje się, że przyszli ojcowie również przeżywają, często niezwykle intensywnie czas oczekiwania na potomka, a także pierwsze (o ile nie wszystkie!) lata, kiedy dziecko rośnie. Powoli panowie wychodzą z cienia, okazują uczucia, otaczają opieką i czułością. Mogą także czuć się skrzywdzeni i odsunięci na dalszy plan. Panowie mogą poczuć się zagrożeni, bowiem cała uwaga, prawdopodobnie, skupiać się będzie na dziecku w brzuchu matki, a po porodzie - na maleństwie.

Na początku sami muszą się przyzwyczaić do tego, że za kilka miesięcy zostaną… ojcami. Jednych rozpiera ogromna duma, inni mogą być roztrzęsieni, niepewni tego czy aby na pewno uda im się sprostać wyzwaniu, wychowaniu córki lub syna na porządnych ludzi, czy będą wzorem i czy nie zostaną zepchnięci na dalszy plan.

Uspokajamy i doradzamy - wy również rozmawiajcie o tym co Was trapi. Ze swoją partnerką możecie przecież mówić o wszystkim, na pewno potraktuje to poważnie. Jeśli to nie pomoże, poczytajcie trochę literatury fachowej, wybierzcie się do psychologa (to nie wstyd!), który poradzi co robić i jakie przyjąć nastawienie. Macie również rodziców, teściów, którzy też przez to przechodzili.

Panowie także mogą odczuwać nudności, stracić apetyt (lub wprost przeciwnie), ograniczyć aktywność ruchową, odczuwać permanentne zmęczenie. Wszystko jednak często zależy od nastawienia. Głowa do góry i krok do przodu, wszystko będzie dobrze!